سلام برای چلوگیری از فحش دادن متربی چه راهکاری دارید؟

➖➖➖➖➖
با سلام خدمت شما پرسشگر محترم
ابتدا باید جلساتی در مورد مذمت فحش دادن و ناسزاگویی و پیامدهای دنیوی و اخروی آن از جمله تحریک دیگران به ناسزاگویی متقابل، ایجاد دشمنی، ایجاد نفاق و دورویی، مایه فسق بودن، اجابت نشدن دعا و… و اینکه بعضی از فحش ها حرام نیز می باشد و همین طور اینکه فحش دادن از خصایص زشت انسان های ضعیف و عاجز است، صحبت کنید. از سوی دیگر می بایست از مزیت های شرم و حیا داشتن و عزت و احترامی که به دنبال دارد و اینکه مؤمنی که مورد فحاشی قرار گرفته و مقابله به مثل نکردهاست، به خاطر این تحمل کردن دارای ثواب خواهد بود، صحبت کنید تا متربی به تفکر در این زمینه وادار شود.
در آن جلسه حتما از روایات متعددی که در زمینه فحاشی وجود دارد استفاده کنید. در مرحله بعد ریشه های فحش دادن را مطرح کنید که ریشه ها و عوامل فحش دادن سه چیز است: غضب، شوخی و عادت. برای ترک فحاشی، سه راهکار در روایات آمده است:
اول) انسان از مقدمات پیدایش غضب اجتناب کند تا نسبت به مؤمنان به خشم نیاید.
دوم) خشم خود را کنترل کند تا بر آن مسلط بشود تا منجر به ناسزاگویی نشود.
سوم) از معاشرت با افراد اهل فسق و فساد و لاابالی بپرهیزد.
در مقام اداره جلسات گروهی، زمانی که فحش دادن به صورت موردی و نه مستمر از یک متربی سر می زند، بهتر است در جمع گروه تا جایی که امکان دارد نسبت به آن تغافل کنید و بعد از جلسه، تذکر خصوصی بدهید. در مقابل، در مورد فردی که دائما فحش بر روی زبان او می باشد، برنامه ویژه ای داشته باشید، به صورتی که بعد از هر صحنه ای که حرف زشتی زد به او تذکر دهید که می توانستی به جای این حرف زشت، فلان حرف محترمانه را می زدید و خود را عزیزتر و محترم تر کنید. همچنین نسبت به کلماتی که بوی بی احترامی می دهد و در شأن بچه ها نیستند هم ابراز بیزاری کنید تا نوبت به فحش نرسد. سعی کنید ریشه ها و آثار فحش دادن را در حلقه ها به بحث بگذارید و همه نظر بدهند و سرگروه هم نظرات را هدایت کند و آن را جمع بندی کند.

موفق و موید باشید.